BOJE SIĘ, ŻE W NAJWAŻNIEJSZYCH MOMENTACH MNIE ZABRAKNIE… I TO Z WŁASNEJ GŁUPOTY!

Niby o śmierci się nie myśli. Człowiek przecież jest za młody.

Niby o chorobie się nie myśli. Człowiek jest przecież za młody.

Niby o dbaniu o siebie się nie myśli. Przecież jestem jeszcze młoda, wszystko jeszcze jest sprawne.

Niby o badaniach się nie myśli. Przecież choroby dotykają ludzi starszych.

Radośnie spoglądam na moje dziecko, które tak cudownie się bawi. Codziennie dostrzegam zmiany w jego wyglądzie, charakterze, zachowaniu. Dorośleje, a przecież chwile temu tuliłam go do piersi i powtarzaliśmy „gugugu”. Teraz już ma swoje zdanie, ulubione bajki czy książki. Śpiewa piosenki, powtarza nowe wyrazy, pomaga piec ciasto.

Czas tak szybko leci. Koszmarnie zapieprza. Przecież to wszystko było wczoraj.  Śpieszymy się.

Ganiamy z dnia na dzień. Nie ma czasu na błędy, odpoczynek, zabawę. Wszystko robimy z zegarkiem w ręku, by wycisnąć jak najwięcej z dnia. Nie żałować ani chwili. Ale i tak brakuje nam czasu. Brakuje na życie. Na dbanie o życie. Przecież jutro może nas nie być. Zaniedbania z naszej strony mogą doprowadzić do tragedii. Już nie będziesz mogła siedzieć i patrzeć jak Twoje maleństwo bawi się, zmienia, dorasta.

BOJE SIĘ, ŻE W NAJWAŻNIEJSZYCH MOMENTACH MNIE ZABRAKNIE… I TO Z WŁASNEJ GŁUPOTY!

Zapomniałaś o sobie. Zapomniałaś się zbadać. Zapomniałaś o tym, że masz dla kogo żyć.

Nie odkładaj tego na później, bo może ono już nie nastąpić.  Nie zwlekaj. Pomyśl o sobie. Zacznij się badać!

To tak niewiele, a pozwoli przeżywać przez długi czas wiele cudownych chwil.

Kiedy ostatnio się badałaś?