DLACZEGO MACIERZYŃSTWO NAS ROZCZAROWUJE?

Czuję się rozczarowana.

A wszystko dlatego, że sobie to inaczej wyobrażałam…

Mieć dzieci to coś najcudowniejszego w życiu. Doświadczamy bezgranicznego szczęścia, masę satysfakcji i niezmierzony ogrom bezwarunkowej miłości. Podobno. Posiadam jedno więc nie wiem tyle ile rodzice mający większe doświadczenie w wychowywaniu większej gromadki. Jednak całe to nasze szczęście wiążące się z posiadaniem dzieci, czasem zostaje zakłócone. 3 lata trwa moja sielanka, przeplatana stanami skrajnego wyczerpania, załamań czy rozpaczy.

W tych momentach czuje się bardzo rozczarowana macierzyństwem.

Przecież dzieci to najcudowniejszy dar, a co to za dar który przynosi mi momenty, w których mam ochotę zrobić takie rzeczy, że aż wstyd o nich pisać. Było mi bardzo przykro, bo coraz częściej czułam się za słaba na zmaganie z odpowiedzialnością jaka na mnie spadła.
Nigdy wcześniej nie doświadczyłam tak głębokich i nagłych zmian, które budziły we mnie skrajne emocje zaczynając od płaczu kończąc na śmiechu. Przecież to nie tak miało być.

Uśmiech dziecka jest tak cudowny, że miękną kolana. Śmiech dziecka oraz jego pierwsze słowa to najpiękniejsza melodia dla uszu jaką można w życiu usłyszeć.
Zabawa, pierwsze kroki, wspólne spędzanie czasu, posiłki itp. Wszystko to sprawia, że nasze życie nabiera większego sensu. Stajemy się dla kogoś całym życiem co sprawia iż czujemy się cudownie.

Racja. Wszystko się zgadza, a przykładów możemy znaleźć jeszcze więcej, ale dlaczego nie przygotowujemy się i nie mówimy lub słuchamy o ciemniejszej stronie macierzyństwa?

Gdybym o tym usłyszała jak inne mamy przyznają się do tego, że czasem naprawdę mają dość, nie radzą sobie ze swoimi dziećmi i mają też gorsze dni, gdzie bezradność często gości, to moje oczekiwania wobec macierzyństwa były by mniejsze, a z tym mniejszy zawód. Byłabym bardziej przygotowana na awantury, napady agresji czy inne sytuacje, bo wiedziałabym, że nie tylko u mnie się tak dzieje.

Wiedziałam, że kolki są koszmarne, ale nie wiedziałam że aż tak. W momentach kiedy Arek dosłownie darł się w wniebogłosy, miałam ochotę robić to samo tylko z bezradności.

Nie obwiniałabym się cały czas i wytykała błędy, które popełniłam wychowując swoje dziecko. Mniej wymagałabym od siebie i mniej czułabym się rozczarowana macierzyństwem. Jednak jak to matki, chcemy pokazać całemu światu, że potrafimy sobie ze wszystkim poradzić.
Nie przyznamy się, że coś nas przerasta i nie dajemy sobie z tym rady. Przecież jesteśmy stworzone do wielu zadań naraz i nie może być inaczej. A jak! Często na nasze niezadowolenie z życia jak i macierzyństwa wpływa wiele czynników. Nieprzygotowanie do złych dni oraz zapominanie o sobie, tworzy w nas wielką bombę, która w każdej chwili może wybuchnąć. Niewyspanie, napięty plan dnia, spowodowany masą obowiązków, jeszcze bardziej przytłacza.

Stawiamy sobie duże wymagania i za dużo oczekujemy od swojego wychowania dziecka. Wszystko chcemy aby było doskonale i nie przyjmujemy innej opcji.  Gdy coś nam nie wychodzi, uważamy to za naszą porażkę.

A to przecież nie oto chodzi. Byłam bardzo rozczarowana macierzyństwem. Innego oczekiwałam, a dostałam całkowicie inne emocje.

To był mój błąd. Wyobrażałam sobie nieustającą sielankę.

Zapomniałam o sobie i zbyt skupiałam się na dobru dziecka i jego potrzebach. Brak jakiejś małej cząstki swojego życia, zatrzymywało we mnie coraz więcej negatywnych emocji, które powodowały większe zmiany nastrojów i budowały wyraziste niezadowolenie z danej sytuacji. Brakowało mi momentów i to z własnej winy, w których mogłabym pozbyć się całego tego materiału wybuchowego oraz naładować baterie na łapanie cudownych chwil, które w rozdrażnieniu umykają nam przez palce.

Przestałam wymagać od siebie zbyt wiele i wmawiać sobie, że dam rade ze wszystkim. Moje nastawienie do macierzyństwa sprawiło iż zaczęło żyć mi się lepiej. Czuję się lepiej, gdy mam możliwość spędzenia czasu z ciepłą kawą w spokoju czytając książkę. Pozbyłam się też wyrzutów sumienia i oczekuje mniej od macierzyństwa i wiem, że ono u nikogo nie jest doskonałe, a ja wyjątkiem nie jestem. Zła matką też nie.
Macierzyństwo rozczarowuje, jeżeli wyobrażamy sobie za dużo. A przez tą gorycz rozczarowania, przepada nam masa cudownych chwil, które mogą się już więcej nie powtórzyć w życiu.